درين دو روزه توقف که بو که خود نبود

شاعر : انوري

درين مقام فسوس و درين سراي فريبدرين دو روزه توقف که بو که خود نبود
ز خلق سرزنشم باشد از خداي عتيبچرا قبول کنم از کس آنکه عاقبتش
که عقل حاصل آنرا نياورد به حسيبمرا خداي تعالي ز آسياي فراز
چنان که بي‌خبر سيب ماه رنگ به سيبچو مي‌دهد همه چيزي به قدر حاجت من
ز بهر کسب کمال آنچه بايدم ز کتيبز بهر حفظ حيات آنچه بايدم ز کفاف
مرا نياز نيايد به آسياي نشيبهزار سال اگر عمر من بود به مثل
به روز راحت شکر و به روز رنج شکيبدو نعمتست مرا کان ملوک را نبود